Często w przedszkolach spotyka się Mamy ich łkające pociechy, które nie chcą zostawać w tym okropnym, kolorowym przybytku. W oczach Mam dylemat: z jednej strony poczucie winy, że muszą zostawiać dzieci, kiedy one cierpią; z drugiej zaś bezradność w reakcji na tak intensywną reakcję dziecka. Próbują rozmawiać, uspokajać, zapewniać…. To jest kardynalny błąd – nie przedłużaj! Jest kilka złotych zasad, dzięki którym możemy przygotować dziecko do przedszkola:
1. Spotkaj się z nauczycielem: jeśli to możliwe, zabierz swoje dziecko na Otwarte Dni w przedszkolu i pozwól mu bawić się na placu zabaw
2. Zapoznaj dziecko z innymi dziećmi: zapisanie dzieci do grupy, do której uczęszczają inne znajome dzieci to popularna praktyka. Jednak dzisiaj nie jest to takie łatwe, jak kiedyś. Dlatego możesz poprosić nauczyciela bądź dyrekcję przedszkola o listę uczniów i udostępnić swój adres e-mail innym rodzicom, żeby zaaranżować wspólną zabawę/spotkanie przed rozpoczęciem nauki. Naprawdę warto wykonać ten krok, dzieci zachowują się zupełnie inaczej, gdy spotykają znajomą twarz pierwszego dnia zajęć.
3. Praktykuj separację: Zostawiaj dziecko z innymi na krótkie okresy czasu, by wiedziało, że wrócisz (np z Nianią, ciocią, babcią).
4. Plecak i akcesoria: zanim rozpocznie się czas szkoły czy przedszkola, rozbudź entuzjazm swojego dziecka – umożliw mu samodzielne wybranie plecaka, jeżeli ma zajęcia przez cały dzień, potrzebne będzie również pudełko na posiłek. Pamiętaj o wszystkim, co musi się zmieścić w tornistrze oraz pudełku; np w placaku: specjalny strój do ćwiczeń, specjalny kocyk czy maskotka, zeszyt, mała poduszeczka. Lunchbox warto wypełniać jedzeniem, które już zna i lubi.
5. Zosia-samosia: jeśli dziecko będzie w przedszkolu lub szkole przez cały dzień, poproś je o pomoc w przygotowaniu jedzenia dla niego. Może stać obok na małym stołeczku, gdy dajesz jej wybór pomiędzy winogronami a rodzynkami, jogurtem a galaretką, sokiem pomarańczowym a jabłkowym. W ten sposób poczuje, że ma kontrolę nad tym, co się z nim dzieje danego dnia.
6. Skoncentruj się na swoim dziecku: spraw, by całe to doświadczenie było wręcz przesiąknięte zabawą. Poświęć pełną uwagę swojemu dziecku po drodze do szkoły – rozmowy telefoniczne mogą poczekać. Opowiadaj historie o tym, jak byłaś mała i jak bardzo lubiłaś szkołę. Śpiewaj piosenki, klaszcz, uśmiechaj i ciesz się razem ze swoim dzieckiem.
7. Komunikuj: wyraź swojemu dziecku, że nie ma nic złego w odczuwaniu lęku, jeśli się boi, w każdej chwili może poprosić kogoś dorosłego o pomoc. Obiecaj, że spotkacie się ponownie za kilka godzin lub po jakiejś konkretnej aktywności (np nauczyciel śpiewający określoną piosenkę lub czytający ostatnią książkę dnia).
8. Nie ociągaj się: kiedy jest czas rozstania, utrzymaj pożegnania krótkie, słodkie i proste. Przytul, powiedz, że kochasz i zostaw w rękach nauczyciela. Nawet jeśli histeryzuje i płacze, prawdopodobnie potrwa to tylko przez kilka minut, po tym, jak znikniesz z dziecku z oczu. Ociąganie się tylko wydłuża czas płaczu dziecka.
Przekraczanie lęku separacyjnego i przystosowanie do szkoły powinno być stopniowe. Poświęcaj swojemu dziecku pełną uwagę w domu, kiedy tylko masz na to szansę. Zadawaj i odpowiadaj na pytania. Słuchaj i nawiązuj więź. Wyrażaj swoje zadowolenie i dumę z faktu, że idzie do szkoły.
Źródło: www.handsonaswegrow.com
Autorem artykułu jest:
